معنی کتف ساره در لغت نامه دهخدا

کتف سار. سر دوش. سر شانه در آدمی و دیگر حیوانات و دراسب آن موضع را گویند از پشت اسب که پیش زین بر آن باشد. (برهان) (ناظم الاطباء) (آنندراج) :، زیشان برست گبر و بشد یک سو، بردوخته رکو به کتف شاره.، ناصرخسرو (دیوان چ تقوی ص 286).، به کتف ساره برآورده زانو از ادبار، به چشم خانه فرورفته دیده از ناهار.، مختاری (از آنندراج).، و رجوع به کتف سار شود